Aangemoedigd door Joe Borges bereidde ik een stuk voor over mijn reis met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Joe speelt een sleutelrol in mijn acceptatie van de diagnose. O.a. door zijn podcast met Laura Manzano en in het contact met zijn internationale lotgenotengroep ben ik gegroeid en steeds beter in staat om mezelf, ondanks mijn beperkingen, staande te houden. Na enig pushen van zijn kant stortte ik me op een project voor het Brain, Body and Soul Fest, dat eind 2023 zou plaatsvinden.

Wat vertelt nu eigenlijk mijn verhaal, en welk aspect zou helpen om het bewustzijn van een algemeen publiek te vergroten? Een diep symbolische studie over de zee en kwallen later, besloot ik toch om te beginnen bij het begin. Mijn eerste hersenkneuzing was door een val met de fiets in Noorwegen. Een logische start voor een schilderij. Het is zeker niet de eerste of de laatste! Na het auto-ongeluk viel ik in een erg diep dal en kreeg ik niet de medische ondersteuning om er makkelijk(er) uit te komen. Ze lieten me spreekwoordelijk “zwemmen”. Heb je ooit “A lesson in Swimming” van Michael Shutt gelezen of geluisterd? Ik houd van zwemmen, maar dit was zeker niet een leuke ervaring. Die diepe duisternis bracht me naar of een midzomer of een midwinternacht. De vele foto’s en herinneringen uit die tijd brachten me genoeg inspiratie. Een wat vergrijsde, donkere lucht was de eerste stap. In mijn diepste dal was de uitspraak van mijn oma “Ik ben er nog, dus er ligt nog een taak op mij te wachten” een enorme houvast. Ik was er ondanks twee behoorlijke ongelukken, het verlies van kracht en concentratie ook nog. Wat waren de lichtpuntjes die ik kon vinden en wat de taak die er nog voor mij klaarligt? Die donkere lucht had sterren en een klein stukje zonlicht bij de horizon nodig! Maar mijn pad was me niet duidelijk. Een lage bergketen om de horizon te verbergen… Maar wel met de diepte die je ook vind bij “Autumn in Utah”, want wie weet welke avonturen me opwachten als ik de overkant van het water heb bereikt? Zie je het eilandje? Een rustpunt met “happy little trees” en die zijn, aldus Bob Ross, nooit alleen! Gelukkig hoef ik ook niet het hele stuk meer alleen of zelfs in één keer te zwemmen. Ik heb een groep lotgenoten die me kunnen helpen en ondersteunen!

Mocht je willen kijken hoe ik dit schilder, dan kan dat vanaf vandaag ook! De video is gemaakt voor het Body, Brain and Soul Fest en bevat een introductie over mijzelf en is er alleen in het Engels. 

Zolang ik maar wil kan ik overal kleine lichtpuntjes zien en ik ben ervan overtuigd dat jij dat ook kunt.